Koń jaki jest, każdy widzi... Ale czy na...

Koń jaki jest, każdy widzi… ale czy na pewno?

Grzywa, ogon, cztery kopyta.. lecz czy jego natura jest nam tak samo dobrze znana jak wygląd?

Niestety często nawet doświadczeni jeźdźcy i hodowcy koni nie zdają sobie do końca sprawy z ich specyficznych potrzeb. Z czego to wynika? Moim zdaniem, z przestarzałych metod, wygody i braku chęci rozwoju. Tak się robiło i było dobrze, więc po co to zmieniać?

Każdy jeździec wie, że koń to zwierzę stadne, które w naturze przemierza nawet kilkadziesiąt kilometrów dziennie w poszukiwaniu lepszych pastwisk. Dlaczego zatem, tak chętnie zamykamy konie w boksach? Może dlatego, że nie trzeba go łapać, gdy chcemy na nim pojeździć? Może w boksie mniej się pobrudzi? Przecież na padoku zrobi sobie krzywdę! 

Takie zamykanie koni przywodzi mi na myśl chów klatkowy kur, których jajek już nikt nie chce kupować. A dlaczego? Bo biedne kury ściśnięte w klatkach, karmione żeby znosiły dużo jajek, wyrywają sobie pióra ze stresu. A taki koń, dostaje super paszę żeby miał siłę wysoko skakać na treningu, a w boksie bez przerwy drapie kopytem, kopie, kręci się. Czy to nie wygląda tak samo?

Nie, bo przecież on ciężko pracuje, trenuje przed wielkimi zawodami, a potem masaże, okłady, piękny boks… A gdzie relacje społeczne? Gdzie wypoczynek psychofizyczny? 

Przecież dla konia, z natury klaustrofoba, zamknięcie i izolacja od stada to największa kara! 

W naturze, koń wygnany ze stada, umiera. Stojąc nawet najniżej w hierarchii, koń lepiej czuje się w stadzie, bo wie, że nie jest sam. Wie, że jego przywódca, doświadczona i zrównoważona klacz, nie narazi swojego stada na niebezpieczeństwo, a dominujący ogier będzie czuwał, nawet nad tymi niesfornymi młodzikami.

Człowiek nigdy nie zastąpi koniowi drugiego konia. Co wcale nie zwalnia nas z obowiązku wypracowania relacji, opartej na wzorze, jakim jest relacja koni dziko żyjących. Tylko związek  oparty na zaufaniu i szacunku jest jedyny i niezbędny w dążeniu do harmonii. 

Nie odzierajmy koni z ich natury.